Ένα λευκό φώς τρεμοπαίζει πάνω
στο σκουριασμένο σου πικάπ,
λέξεις και λίγες σταγόνες άρωμα..
βυθίστικες μέσα τους..
έπλασες λίγα όνειρα,
τα άφησες στη γνωστή γωνια
έτρεξες..δε ξέρω αν προλάβεις..
κατέβασες το καπέλο..
χάθηκές στον απόηχο της ανάγκης σου,
στο άγγιγμα της λατρεμένης σου ουτοπίας.
κι ύστερα ήρθε η συνήθεια..
η αλήθεια ειναι πως ξέχασα το πρόσωπο σου..
καληνύχτα..
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)