Ταξίδι

Ύπηρχε κάποτε μία κοπέλα,
καθόταν νωχελικά δίπλα απ το γυάλινο σπίτι
χτενίζοντας τα μαλλία της..
έσταζε σκόνη απ το φύσημα των χρόνων..
σκόρπιζε άρωμα ανέμου..
περπάτησε πολύ εκείνη τη νύχτα,ήξερε
πως έπρεπε να φτάσει..
φώναξε ένα ξεχασμένο σύννεφο μα δε σταματησέ..
μίλησε στον βυθισμένο γαλαξία μα γύρισε και χάθηκε στη σκιά του..
ήτανε μόνη παρέα με το όνειρο,έγειναν φίλοι πια..
μα παρέμειναν γνωστοί..
το δάκρυ ακόμα ζωγραφισμένο στην παλάμη της
ο χάρτης της κι η εμμονή της..συνέχισε και χάθηκε
δεν ξέρει,απλά ξεχάστηκε..